بررسی تأثیر مداخله آموزشی ترکیبی بر میزان اضطراب بیماران کاندید جراحی ارتوپدی

مقدمه: با توجه به اهمیت و ضرورت کاهش اضطراب بیماران تحت عمل جراحی، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مداخله آموزشی ترکیبی بر میزان اضطراب بیماران قبل و بعد از عمل جراحی ارتوپدی در بیماران بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان امام رضا (ع) شهر بیرجند انجام گردید. روش: این پژوهش یک مطالعه control trial دو گروهی بود که در سال 1391-1390 انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه 100 نفر از بیماران کاندید عمل جراحی بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بودند که با نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و مقایسه وارد شدند. در این مطالعه از پرسشنامه ای شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک (4 سؤال)، ابزار استاندارد شده سنجش استاندارد اضطراب آشکار اسپیل برگر (20 سؤال) استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss v.18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری در این مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه 29/6±27/24 سال بود. میزان اضطراب اختلاف آماری معناداری بین دو گروه مداخله و کنترل در پس آزمون اول وجود داشت (05/0p<). در گروه مداخله، میانگین نمره اضطراب قبل از آموزش (پیش آزمون)، قبل از عمل جراحی (پس آزمون اولیه) و هنگام ترخیص (پس آزمون ثانویه) به ترتیب 23/6±78/45، 76/6±18/45 و 31/5±2/45 بود که آزمون آماری صرفاً بین میانگین نمره پیش آزمون و پس آزمون اولیه اختلاف معناداری را نشان داد (03/0=p). تأثیر ارایه آموزش ترکیبی قبل از عمل جراحی بر میزان اضطراب بیماران در دو گروه نشان داد که تنها در گروه مداخله، الگوی تحلیل تکرار مشاهدات در خصوص این متغیر از لحاظ آماری معنادار بود (04/0=p). نتیجه گیری: آموزش ترکیبی به دلیل تلفیق مناسب رسانه های آموزشی مختلف به منظور حمایت مؤثر از بیماران به صورت انفرادی یا گروهی و ارایه مطالب به زبان قابل درک برای آنان در کاهش اضطراب قبل و بعد از آموزش تأثیرگذار بود.